Auto review – Volvo S60 T8 Recharge Polestar Engineered
Volvo wil van zijn saaie imago af. Het roept daarvoor de hulp in van zijn elektrische dochter Polestar, die de plug-inhybride S60 T8 Recharge met een sportief sausje overgiet om er een heuse rijdersauto van te maken.
Opvallende, zeldzame verschijning
n tegenstelling tot de V60 is de S60 niet verkrijgbaar met een dieselmotor. Hij wordt immers in Amerika gebouwd. Je kunt dus enkel kiezen tussen benzine en plug-inhybride, waardoor de S60 bij ons een zekere muurbloemstatus geniet.
Misschien is het daarom dat onze testwagen zoveel bewonderende blikken oogstte – of was het omwille van zijn 19-duimvelgen, zijn verlaagde sportophanging, zijn opvallende goudkleurige Brembo-remzadels, zijn dikke uitlaten en zijn gelikte spoilerwerk? Die krijg je als je kiest voor de Polestar Engineered-uitvoering, zeg maar het M-Sport- of AMG-pakket van Volvo.
Aan de binnenkant oogt het iets minder exuberant: de (uitstekende) sportstoelen zijn bekleed met een combinatie van antracietkleurig nappaleer en textiel van open koolstofvezel, op smaak gebracht met contraststiksels en een licht biesje – net als bij die van de R-Design dus. Het enige dat echt opvalt, is het goudkleurige materiaal van de veiligheidsgordels.
Opgekieteld
Aan de elektrische motor heeft Polestar niet geraakt: de ingenieurs hebben enkel de drukgevoede viercilinder van twee liter een beetje opgekieteld. Het gaat maar om 14 pk en 30 Nm verschil. Van 0 naar 100 km/h doet-ie in 4,5 seconden – dat is amper 0.1 seconde sneller dan de gewone T8. De grote winst schuilt in de middelhoge toerentallen, aldus Volvo. De vierpitter klimt inderdaad erg vlot en lineair in de toeren.
Elektro- en benzinemotor samen zijn goed voor 405 pk en 670 Nm, voldoende voor de nodige kriebels in de buik. De overbrenging wordt nog steeds verzekerd door de achttrapsautomaat van Aisin, die we kennen als een zachte, op comfort gerichte transmissie die voor sportieve bestuurders wat reactiever mocht zijn. Goed nieuws: Polestar heeft de sturing aangepast, zodat hij nu veel alerter reageert op commando’s van je rechtervoet en sneller schakelt.
Medaille met twee zijdes
De standaardsetting van de Öhlins-dempers – die enkel manueel te verstellen zijn – biedt een mooi compromis tussen filtering en koetswerkcontrole. Deze S60 laat zich zelden op een gripfout betrappen en zet zich netjes in de bocht. Dat ligt allicht voor een stuk aan de efficiëntere koppelverdeling van de Polestar Engineered-versie. Frivool wordt het echter nooit. Het is en blijft immers een Volvo.
Keerzijde van de sportieve medaille is dat de CO2-uitstoot stijgt van 34 naar 40-42 g/km (NEDC 2.0). Dat verschil voel je fiscaal amper, maar wie de extra Polestar-fun ten volle benut, betaalt het gelag cash aan de pomp – en aan het stopcontact. Ook wordt het elektrische rijbereik door de sportieve addenda en afstellingen een heel stuk beperkt in de praktijk. Reken op 30 à 35 kilometer ‘emissievrij’.
