Extra voertuiguitrusting: Welke keuze maak je als fleet manager?

De uitrusting van een wagen bestaat uit opties enerzijds en accessoires anderzijds. Simpel uitgelegd: opties worden in de fabriek geïnstalleerd, terwijl accessoires toevoegingen zijn nadat de auto van de band is gerold. In sommige landen, zoals Nederland, heeft dit een fiscale impact. Daar zijn opties onderworpen aan het voordeel alle aard, terwijl accessoires dit niet zijn. Daarom laten fleet managers in Nederland bepaalde opties later toevoegen als een accessoire, en dat kan ver gaan: van een trekhaak tot getinte ruiten. In België is dit echter niet het geval.

Consumenten hebben steeds meer keuze uit extra uitrusting voor hun wagen. Uit een externe analyse die LeasePlan voor Duitsland uitvoerde, blijkt dat het aantal mogelijke combinaties bij de keuze van een voertuig in de afgelopen ongeveer 20 jaar met 11% per jaar is toegenomen. Dat is vooral het gevolg van nieuwe strategieën van de OEM's op het gebied van uitrusting en optiepakketten. Terwijl ABS en airbags zeer zeldzame opties waren toen ze voor het eerst uitkwamen, is er tegenwoordig geen auto meer zonder. Dat geldt evenzeer voor navigatiesystemen, hoewel blijkt dat het aanbod van navigatiesystemen in de A- en B-segmenten een hoogtepunt van iets minder dan 50% bereikt. De klassieke navigatiesystemen maken namelijk steeds meer plaats voor smartphone-integratie.

Het huidige tekort aan halfgeleiders maakt het een enorme uitdaging om het aantal beschikbare opties en uitrustingspakketten uit te breiden. Opties zoals een schuifdak, elektrisch verstelbare stoelen en rijassistentie vragen chips. En die zijn er momenteel te weinig. Hou als fleet manager dus in gedachten dat hoe specifieker en uitgebreider je bestelling is, hoe langer je op de levering van een wagen zal moeten wachten.

Dat verwarmde zetels in Scandinavië populairder zijn dan in Spanje, hoeft niet te verwonderen. Maar er zijn ook andere verschillen per regio. Zo blijkt dat consumenten in Midden- en Noord-Europa de voorkeur geven aan beter uitgeruste voertuigen, terwijl men in Zuid- en Oost-Europa vooral naar de prijs kijkt. In het zuiden van ons continent doen goed uitgeruste tweedehandswagens het veel beter.

LeasePlan speelt in op die verschillen tussen landen. In de twaalf landen die in haar eigen analyse werden opgenomen (België, Duitsland, Frankrijk, Italië, Nederland, Oostenrijk, Polen, Roemenië, Spanje, Tsjechië, het Verenigd Koninkrijk en Zwitserland) ligt het gemiddelde percentage opties in de netto catalogusprijs rond de 10%. De gemiddelde nettocatalogusprijs bedraagt ongeveer 35.000 euro, wat betekent dat er nog eens 3.500 euro bovenop de vereiste investering komt.

Landen als Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland scoren op of boven het gemiddelde. Duitsland is een typisch land waar werknemers waarde hechten aan de mogelijkheid om extra opties toe te voegen bij het configureren van hun auto.

Extra uitrusting is een ras apart als het gaat om het bepalen van de restwaarde. Sommige opties kunnen een extra investering opleveren, maar de TCO relatief stabiel houden. Zo is metallic lak geen dure optie, maar komt deze optie de restwaarde van de wagen wel ten goede.

Veel opties zullen echter wel vaker tot een hogere TCO leiden. Natuurlijk hangt dit af van het type optie, bijvoorbeeld een schuifdak versus grotere wielen. Maar variabelen als merk, model en land zullen ook van invloed zijn op de restwaarde van die specifieke optie.

Het lijkt erop dat de premium merken beter zijn in upselling. Audi, BMW en Mercedes lopen zowel in absolute als relatieve zin voorop. Bestuurders van deze merken voegen doorgaans zo'n 15% aan opties toe. Het enige niet-premiummerk dat in de pas loopt met deze cijfers is Seat, dat met 8% interessant genoeg beter presteert dan Volkswagen uit dezelfde VAG-familie. Bestuurders van Renault, Toyota, Peugeot en Citroën zijn veel bescheidener met opties die tussen de 2 en 5% liggen.

Vanuit het oogpunt van fleet managers hangt het onderwerp extra uitrusting nauw samen met het autobeleid en de leasebudgetten. Er zijn twee specifieke zaken die in het autobeleid moeten worden opgenomen, namelijk een automatrix met maximumbudgetten en een limiet voor inruil.

De automatrix is een overzicht waarin staat welke functiegroepen recht hebben op een auto en wat het bijbehorende maximumbudget is. Bijvoorbeeld een salesmanager met een maximum budget van €750 per maand. De limiet voor het inruilen kan worden uitgedrukt in bijvoorbeeld een maximum percentage van het maandbudget of een vast maximum bedrag.